ÞRÓTTR

(gen. -ar), m. strength, might, valour, firmness (sannliga er skekinn þróttr ór yðr).

* * *

m., gen. þróttar, [from þró-ast, cp. ótti from ógn-; cp. A. S. þroht = labour]:—strength, might, valour, fortitude; íll-menni ok þó engan þróttinn í, Fs. 51; svá var mikill þróttr hans, at hann hló meðan hann beið þessa kvöl, Fas. i. 219; ek vil biðja þik, at þú hafir þrótt við (fortitude, firmness) ok verði því meiri hefndin sem lengr er, Lv. 40; þverrðu þeir þrótt sinn at þriðjungi, Hðm. 16; sannlega er skekinn þróttr (courage) ór yðr, Grett. 112; mæla þróttar-orð, a word of fortitude; þróttar-steinn, the stone of courage, i. e. the heart, Þd.

II. one of the names of Odin, whence freq. in circumlocutions of men, hjálm-Þróttr, gný-Þ., sæki-. Þ., = a warrior; Þróttar þing, the meeting of Odin, i. e. battle, Ýt., Lex. Poët.

COMPDS: þróttar-djarfr, -mildr, -snjallr, -strangr, = valiant, Lex. Poët.